حرف سرد

« باز می پرسی کـِه ها مردند؟ می‌گویم که زنده است؟»
پیرمرد، انگار با خود زیر لب، می‌گوید این را

دیگری سر می دهد غم ناله‌ی شکر و شکایت:
تا کجا می آزمایی ای خدا! این سرزمین را؟

حرف سرد...

 

آدمهای صبور یکباره ترکتان میکنند
آن هم وقتی که سخت مشغول اولويت هاي غير از آنها هستيد!
با یک لبخند سرد برای همیشه میروند و جای خالیشان برای همیشه یخ میبندد...
آدم هایی که صبورهستند شاید بودنشان خیلی معلوم نشود اما نبودنشان زجر اور است ...

پ.ن : نبودن هم فقط به جسم نیست.گاهی روح آدم صبور تو را کنار میگذارد و آن وقت است که جز سکوت چیزی نخواهی دید.

حرف سرد...

 

فقط کسایي که بهت اهمیت میدن ،

میتونن صدات و بشون وقتي ساکتي!

 

پ ن : صدای ما رو که کسی نشنید.

حرف سرد...

  دلم یکی رو میخوادکه وقتی ازم میپرسه "خوبی؟"نگم مــرسیبتــونم برم تــو بغلش و بزنم زیــر گریه.بتــونم بگمنــــه....یکــی که هی نگه"گــریه نکن"فقط محکم بغلــم کنهو هر چند ثانیه یه بار پیشونیمو ببــوسههی نگه"آروم باش"بگــه بلند تر گریــه کنبگه داد بزنبعد کــه حسابی خالی شدیدراز بکشی و سرت رو بزاری رو پاهاششروع کنــه شوخــی کردن و هی بخندونتتاصلا هم نپرسه "چته؟" یا "چرا گریه میکــردی؟"انقــدر صبر کنهتا خــودت شروع کنی به گفتنانقد بگـــی و بگــی و بگـــینه خسته بشهنه غــر بزنهنه راه حل برات پیدا کنــهفقطحتی دروغکـی هم شدهبگه درکت میکنمدرست میشــهیعنـــیباهم درستش می کنیـــم....! حرف سرد...